Toen ik Pina Bausch met haar gezelschap “Viktor” heb zien dansen in april 1986 in Rome wist ik dat ik moest dansen *. Via een omzwerving bij Moderne Dans, Jazz Ballet kwam ik bij Dansexpressie terecht. Na vele jaren lessen gevolgd te hebben o.a. bij Carla Hamel in Nijmegen ben ik net als Ciska de opleiding Docent Dansexpressie gaan doen in Amsterdam in 2014 waar ik Mira ontmoette en een jaar later ook Lotte.
Dansexpressie is meer gebleken voor mij dan educatie, meer dan alleen dansimprovisatie. Dansexpressie is voor mij ook een kunstvorm om bevrijding en ontplooiing te propageren: Via het werken met ouderen, mensen met één of meer speciale lijfelijke uitdagingen, asielzoekers, jongvolwassenen. Dansexpressie is voor mij verbinding met elkaar maken en met ieders eigen groei en verwerkelijking.
Daarbij niet emoties of betrokkenheid schuwen maar inzetten: Van dramatisch tot schurend, ongemakkelijk en confronterend. Ik wil graag aan stukken en lessen werken waarin dansexpressie maatschappelijke thema’s raakt. Via beroering en ontroering bewegingen en belevingen oproepen die mensen bezighouden.
Als docent wil ik me bezig houden met waarom mensen dansen. Waarom ze zich willen uiten met dans, niet alleen beleving, maar ook iets in beweging brengen: niet alleen hun lijf ook hun leven. Als docent wil ik hen laten ontdekken en ervaren waartoe dansen kan leiden. Lesgeven en dansexpressie moet daarbij waarachtig zijn: eerlijk voor jezelf en naar anderen.
Voor mij is dansexpressie een instrument geworden om jezelf te bevrijden. Dat wil ik anderen ook bieden, ook leren ervaren, leren jezelf te verwerkelijken. Dwars tegen vooroordelen, beperkingen, stereotypen en onzekerheid in.
*) De kring was rond toen Ciska, Mira en ik op 18 juni 2016, voor mij dus 30 jaar later, deelnamen aan een workshop door Helena Pikon van het Pina Bausch gezelschap in het Chassé Theater in Amsterdam. Helena Pikon danste mee in 1986 in het stuk “Viktor”.
